-
IN MEMORIAM: LUDOVICA ALBERTINA "TINNEKE" VAN DOOREN (1915-2008)
Op zondag 12 oktober nam Ludovica Van Dooren, 93 jaar, levensgezel van Georges Morel,
Grote Steenweg 43, Zevergem afscheid van ons allen.
Ludovica werd geboren op 14 juli 1915 in Westmalle. Vele jaren was zij gerante van een
grootwasserij in Antwerpen.
13 jaar geleden kwam zij naar ons dorpje Zevergem en nam zij haar intrek bij Georges Morel
aan de Grote Steenweg. Georges werkte immers 15 jaren lang als bakker in de grote stad Antwerpen.
Ginds was Ludovica een van zijn vaste klanten in de bakkerij.
Sedert 1973 was Georges weduwnaar. Oorspronkelijk trok hij vrij frequent naar Antwerpen,
maar Ludovica zorgde ervoor dat de verplaatsing niet meer nodig was. Als weduwe liet zij
haar geboortestreek achter zich en vestigde zich in Zevergem.
Zij was een heel sociale en joviale vrouw. Jarenlang was ze "meter van de voetbaljeugd in
Zevergem". Ze droeg die jongeren een heel warm hart toe.
Op zondagvoormiddag kwam ze graag met Georges naar het Dorp en hield ze van een gezellig
praatje in café "'t Nieuw Gemeentehuis".
Ook landen als Oostenrijk, Italië en Zwitserland konden haar boeien. Reizen deed ze heel graag.
Drie jaar geleden echter ging haar gezondheidstoestand achteruit. Een definitieve opname in
het RVT Lichtervelde was noodzakelijk. Dagelijks zat Georges daar in Eke aan haar zijde.
"Meer dan 900 keer," vertrouwde hij me toe.
Heel stilletjes is zij op 12 oktober jl. heengegaan. Temidden van vele familieleden, vrienden
en kennissen werd er in onze parochiekerk afscheid genomen van "Tinneke" Van Dooren. Moge zij
nu voor altijd in herinnering verbonden blijven met de vele mensen die haar zo dierbaar waren.
Ons Christelijk medeleven aan de familie.
-
ZIJN IN OKTOBER DOOR DE DOOD VAN ONS HEENGEGAAN
Jacques Leicher, 55 j., echtgenoot van Marleen Verhoye, Nazarethstraat 49.
Marie-Antoinette Haesebeyt, 68 j., weduwe van Walter Lanneau, Florastraat 71.
Rita Detavernier, 57 j., echtgenote van Johan Van Wambeke, Hortensialaan 16.
Veel sterkte aan de bedoefde familie en vrienden.
-
IN MEMORIAM: GEORGES DE VOS (1930-2008)
Op woensdag 1 oktober jl. greep in onze parochiekerk de uitvaartplechtigheid plaats van
Georges De Vos. Te midden van vele familieleden, vrienden en kennissen namen zijn vrouw
Juliette, de kinderen, de kleinkinderen en het achterkleinkind afscheid van hun dierbare.
Tijdens de uitvaart las dochter Christine een ontroerend afscheidswoord voor. Wie kan
immers beter het leven van een papa schetsen, dan een eigen kind. Graag publiceren we
hieronder haar woorden:
Dag papa, lieve pepe,
Afscheid nemen is het begin van vele herinneringen. Achter u ligt een leven van werken.
Je bouwde huizen van de bodem tot de top. Hoeveel stenen heb je niet in uw sterke handen
gehad. Toen wij met jou op stap gingen, hoorden we je vaak zeggen "dit huis heb ik ook gezet",
we moesten zelfs soms omrijden zodat je zeker was dat we het gezien hadden.
Je verbouwde ons huis in Gent, bouwde een nieuw huis voor ons in Eke, deed 2 verbouwingen voor
uw zoon Koen. Je was fier op je werk, op je kunnen.
Uw zoon Wim hielp je met zijn krantenronde, dit was een hobby voor jou.
Tijdens uw loopbaan stond je om 4 uur op, reed eerst een uurtje of twee met de kranten rond,
dan een ganse dag gaan metsen en 's avonds deed je soms nog een klein karweitje. Dan vlug om
een pint je, naar huis om te eten en dan was het al bedtijd, want de volgende morgen was het
weer vroeg dag. En dit was zo 6 dagen op 7 en soms wel eens 7 op 7. Vaak ging je samenwerken
met Marco. Als je dan thuiskwam zei je steeds: "Ik heb een leuke dag gehad"
In februari van dit jaar ben je verhuisd naar een serviceflat in De Pinte. We zullen nooit
vergeten hoe toen je binnenkwam in je flat, je plaatsnam in uw nieuwe relaxzetel en je zei
"hier ga ik nooit weer weg". Je herleefde daar, van 's morgens vroeg zat je al op je terras
om te zwaaien naar iedereen die er passeerde en je kende. Je keek uit naar de bezoekjes van
je kinderen, kleinkinderen Bjorn, Lynsey en Ellen en uw achterkleinkind Alicia. Spijtig genoeg
kon je daar maar een 6tal maanden van genieten. Je hield er van om samen met mama in de
namiddag ergens een potje koffie te gaan drinken, of eens naar een bolling te gaan. De
maandagnamiddag in 't Doornhammeke met uw vrienden kon niemand je afpakken.
Wat was je blij dat je je zelfgebouwd huis in Zevergem kon verkopen aan uw kleinzoon Bjorn.
Toen je hoorde dat je 2 ex-collega's, Erwin en Yvan de verbouwingen gingen doen, zei je nog
tegen mij; "Ik ben gerust het zal goed gedaan zijn." Spijtig genoeg zal je nu niet meer kunnen
zien hoe mooi het zal zijn na de verbouwingen.
Wat was ik geschrokken toen Sonja kwam zeggen, 4 weken geleden, dat je was opgenomen in het
ziekenhuis met een hartinfarct. Dit was de eerste opname van je leven in een ziekenhuis. Na een
week was je toestand verbeterd en zou je terug naar je flat mogen, maar die nacht kreeg je een
tweede infarct. Dan was je zodanig verzwakt dat je de ene infectie na de andere opdeed. En dit
is je fataal geworden. Het is wel een troost voor ons allen dat je nooit pijn hebt gehad en je
rustig hebt kunnen sterven. De laatste nacht, heb ik bij jou geslapen en ik vergeet nooit wat
we dan nog allemaal tegen elkaar verteld hebben. En ook de herinnering hoe je mama die morgen
vastpakte in het ziekenhuis zal me altijd bijblijven. Tien minuutjes later gaf je een snik en
het was voorbij.
Uw heengaan is hard voor ons" de gedachte dat u er niet meer bent doet pijn, maar vergeten zullen
we je nooit, want zoveel dingen herinneren ons thuis aan uw werkende handen. Wij waarderen uw
grote bekommernis voor ons allen tot uw laatste levensdag.
Lieve papa en pepe, nu mag je rusten. We zullen goed voor mama zorgen. Beloofd!"
Van harte wensen we de familie De Vos-Verspeel veel sterkte in deze moeilijke dagen!
-
IN MEMORIAM: IVONNE RAVEEL (1920-2008)
Opnieuw heeft Zevergem onlangs afscheid genomen van een geboren en getogen Zevergemnaar.
Ivonne Raveel werd geboren op 15 augustus 1920 in de ouderlijke woning op het Dorp in Zevergem.
In de bakkerij van haar vader hielp ze als kind heel naarstig mee. Doordat ze de bakkersronde op
zich nam, kende Ivonne iedereen en kende iedereen Ivonne.
Haar echtgenoot Albert Vanderginst hoefde ze niet ver te gaan zoeken. Naast de bakkerij Raveel
was het Dorp ook een slagerij Vanderginst rijk. Zoon Albert ontdekte als snel dat het
bakkersmeisje naast de deur zijn grote Liefde zou worden.
In 1942 gaven Ivonne en Albert hun jawoord. Om echter niet opgeëist te worden - Albert was
immers van opleiding schrijnwerker- leerde hij de bakkersstiel en nam hij mettertijd de bakkerij
over. Ivonne hielp mee in de winkel en kon op die manier haar sociale contacten met menig
Zevergemnaar onderhouden. In 1974 werd een punt gezet achter de bakkersactiviteiten van Albert
en Ivonne.
Het gezin Vanderginst-Raveel werd gezegend met drie kinderen: Cecile, Antoon en Jacqueline.
Respectievelijk 24 jaar en 14 jaar geleden werd het gezin echter zwaar beproefd. Ouders die
hun kinderen moeten begraven is geen normale gang van zaken. Toch kregen Albert en Ivonne
tweemaal zo'n zwaar verlies te verwerken. Niet evident om dit groot verdriet te boven te komen.
Samen steunden ze elkaar om de toekomst verder uit te bouwen.
62 jaren lang mochten ze lief en leed delen. Toen Albert in 2004 overleed, bleef Ivonne
achter in haar huisje op het Dorp. Heel vaak stond ze in het deurgat en sloeg ze een praatje
met de vele mensen die ze kende. Ze deed heel graag "een klapke", ook met de mensen van OKRA,
met wie ze veel optrok tijdens de veelvuldige activiteiten die telkens weer werden georganiseerd.
Het was een grote vreugd voor Ivonne om te mogen zorgen voor haar kleinkinderen. Ze ving hen na
schooltijd op of gaf hen een plaatsje aan de rijkgevulde tafel die getuigde van grote
gastvrijheid. Nancy, Annelore, Stijn en Krist waren stuk voor stuk haar grote lievelingen.
Dat ze later overgrootmoeder werd van Lena, Arno, Lente, Briek, Eva en Fien vervulde haar van
intens geluk.
Niet alleen voor familie, maar ook vele kennissen en vrienden kwamen er vaak over de vloer.
In het huis van Ivonne was je altijd welkom. Toen E.H. Frank Vervliet pastoor werd in Zevergem,
was de pastorie in herstelling. Vele jaren woonde hij in Zwijnaarde. Op eenvoudige vraag stelde
Ivonne een plaats in haar huisje ter beschikking. In dat tijdelijk parochiesecretariaat kon de
pastoor zijn parochianen ontmoeten. Zo was Ivonne. Altijd in de weer en hulp bieden waar het
nodig was.
Gelukkig kon ze bogen op een heel sterke gezondheid. Naar verluidt heeft Ivonne nooit een opname
in het ziekenhuis ondergaan. Tot de laatste dag van haar leven bleef zij in haar vertrouwde
omgeving op het Zevergemse Dorp.
Met de intrede van de herfst valt ook de stilte ter hoogte van Dorp nr.10. Eens te meer werd een
stukje geschiedenis geschreven…
-
ZIJN DOOR DE DOOD VAN ONS HEENGEGAAN in SEPTEMBER
Roger Battiau, 81 j., echtgenoot van Maria Hanssens, Gloxinialaan 13.
Bert Lurinx, 77 j., echtgenoot van Godelieve Leemans, Wilgenstraat 2.
Onze Christelijke deelneming.
-
Mocht je op- of aanmerkingen hebben betreffende deze lijsten, of aanvullingen tekst/fotos bezorg ze gerust aan de webmaster.